مریل استریپ: تحلیل کارنامه الهه هزارچهره سینما
در دنیای بازیگری، نام‌هایی وجود دارند که به استاندارد طلا تبدیل می‌شوند؛ معیاری که دیگران با آن سنجیده می‌شوند. مریل استریپ (Meryl Streep) بدون شک، خودِ این استاندارد است. او یک بازیگر نیست؛ یک پدیده هنری است، یک آفتاب‌پرست که با هر نقش، پوست، صدا و روحی تازه به خود می‌گیرد. با رکوردشکنی در نامزدی جوایز اسکار و گستره‌ای از نقش‌ها که کمتر بازیگری در تاریخ به آن دست یافته، تحلیل کارنامه او، در واقع تحلیل تاریخ سینمای معاصر آمریکا و هنر بازیگری در بالاترین سطح آن است.
مری لوئیز استریپ در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۹ در نیوجرسی به دنیا آمد. از همان دوران دبیرستان، با استعدادش در تقلید لهجه‌ها و ایفای نقش‌های مختلف، همه را شگفت‌زده می‌کرد. او تحصیلات خود را در معتبرترین مراکز آموزشی نمایش، از جمله دانشکده واسر (Vassar College) و مدرسه درام ییل (Yale School of Drama)، به پایان رساند. این پیشینه آکادمیک قدرتمند، به او انضباط و تکنیکی بخشید که سنگ بنای تمام موفقیت‌های آینده‌اش شد.
ورود یک استعداد بی‌بدیل: دهه هفتاد و هشتاد
مریل استریپ در اواخر دهه هفتاد میلادی مانند یک طوفان وارد سینما شد. او در همان سال‌های ابتدایی فعالیتش، با نقش‌آفرینی‌های خیره‌کننده در فیلم‌هایی چون شکارچی گوزن (The Deer Hunter) و منهتن (Manhattan) ساخته وودی آلن (Woody Allen)، توجه همه را به خود جلب کرد. اما این فیلم کرامر علیه کرامر (Kramer vs. Kramer) در سال ۱۹۷۹ بود که اولین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد و نام او را به عنوان یک نیروی قدرتمند دراماتیک تثبیت کرد.
دهه هشتاد، دهه تثبیت امپراتوری او بود. او با وسواسی مثال‌زدنی، خود را وقف نقش‌هایش می‌کرد. برای فیلم انتخاب سوفی (Sophie’s Choice)، نه تنها زبان آلمانی و لهستانی را با تسلط کامل آموخت، بلکه چنان در عمق تراژدی شخصیتش فرو رفت که یکی از تکان‌دهنده‌ترین و ویرانگرترین بازی‌های تاریخ سینما را خلق کرد؛ نقشی که دومین جایزه اسکار (و اولین اسکار نقش اول) را برایش به همراه داشت. او در این دهه در نقش‌های متنوعی ظاهر شد، از یک فعال کارگری در سیلکوود (Silkwood) تا نویسنده‌ای دانمارکی در درام رمانتیک (Romantic Drama) حماسی خارج از آفریقا (Out of Africa).
فراتر از یک بازیگر درام: فتح ژانرهای جدید
یکی از دلایل اصلی ماندگاری و موفقیت بی‌وقفه مریل استریپ، توانایی شگفت‌انگیز او در حرکت بین ژانرهای مختلف و بازآفرینی مداوم خود است. در حالی که بسیاری او را با نقش‌های دراماتیک سنگین می‌شناختند، او در دهه نود و دوهزار میلادی با جسارت تمام به سمت ژانر کمدی و کمدی موزیکال حرکت کرد.
او در شیطان پرادا می‌پوشد (The Devil Wears Prada)، با ایفای نقش «میراندا پریستلی»، سردبیر ترسناک و بانفوذ یک مجله مد، یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های کمدی قرن بیست و یکم را خلق کرد. بازی او در این فیلم، یک کلاس درس در به تصویر کشیدن قدرت، طنز تلخ و انسانیت پنهان بود. موفقیت عظیم او در فیلم موزیکال ماما میا! (Mamma Mia!) نیز نشان داد که او می‌تواند با انرژی و شادی تمام، تماشاگران را به وجد آورد. این توانایی در انتخاب نقش‌های غیرمنتظره، باعث شده تا هر نسلی از تماشاگران، تصویر متفاوتی از او در ذهن داشته باشند. به همین دلیل، انتخاب از میان آثار او کاری بسیار دشوار است، اما نگاهی به فهرست بهترین فیلم های مریل استریپ به خوبی نشان‌دهنده گستردگی و تنوع بی‌نظیر کارنامه اوست.
بانوی آهنین و تداوم یک میراث
در سال ۲۰۱۱، مریل استریپ با ایفای نقش مارگارت تاچر، نخست‌وزیر بریتانیا، در فیلم بانوی آهنین (The Iron Lady)، سومین جایزه اسکار خود را دریافت کرد. او در این فیلم نه تنها از نظر فیزیکی به تاچر شباهت پیدا کرد، بلکه توانست پیچیدگی‌های شخصیتی زنی قدرتمند در دوران زوالش را با ظرافتی بی‌مانند به تصویر بکشد.
آنچه مریل استریپ را از دیگران متمایز می‌کند، تنها تکنیک بی‌نقص و توانایی‌اش در خلق لهجه‌ها نیست، بلکه هوش عاطفی عمیق اوست. او به قلب شخصیت‌هایش نفوذ می‌کند و انسانیت، ضعف‌ها و قدرت‌هایشان را به شکلی باورپذیر به ما نشان می‌دهد. او یک بازیگر مؤلف است که با هر نقش، امضای خود را بر جای می‌گذارد و به ما یادآوری می‌کند که هنر بازیگری، هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد. میراث او، مجموعه‌ای از نقش‌های فراموش‌نشدنی و الهام‌بخش برای نسل‌های بی‌شماری از بازیگران است که آرزو دارند روزی به جایگاه او نزدیک شوند.
